Geen scheidingen meer?

De adviezen van het platform Scheiden zonder Schade

‘Doorgeslagen individualisme’ noemt Elke Geurts het, die de bijeenkomst van de presentatie van het platform Scheiden zonder Schade aftrapt met het voordragen van een column. ‘Het idee dat we altijd gelukkig moeten zijn, dat er geen liefdeloze momenten mogen zijn in een relatie en dat we dan maar los willen laten. ‘Let it be in plaats van laat het los,’ bepleit ze. ‘Want uiteindelijk gaan we elders op dezelfde weg verder.’

‘Ongelofelijk,’ zegt mijn buurvrouw (een politica) vol blijde bewondering, ‘dat dit in 2018 gewoon hardop gezegd kan worden.’

Inderdaad. Ergens is het best ongelofelijk dat er zoveel mensen uit allerlei organisaties, van allerlei signatuur, de handen ineen hebben geslagen om samen te werken aan een plan dat eindelijk, eindelijk een einde kan brengen aan die vechtscheidingen. Alsof we eindelijk ontdekken dat we er eigenlijk best een zooitje van hebben gemaakt met dat altijd maar streven naar het ultieme geluk.

 

 

 

Scheiden zonder Schade kan eigenlijk niet, zegt André Rouvoet in zijn adviesrapport (dat eigenlijk geen rapport is, aldus hijzelf) dat hij presenteerde aan de ministers De Jonge en Dekkers.

Het advies van het platform is in relatief korte tijd (8 maanden) van de grond gekomen. Er is door veel mensen aan gewerkt en eigenlijk iedereen die eraan meewerkte had hetzelfde doel voor ogen: het voorkomen van vechtscheidingen. Daarbij waren geen taboes, vertelt Rouvoet. Op verschillende fronten heeft het platform adviezen. Een greep uit het assortiment:

 

• Bijvoorbeeld bij het ouderschap: er zou al relatie-voorlichting op scholen gegeven moeten worden. En er moeten baby-proof cursussen worden aangeboden voor stellen die vader en moeder worden.

 

• En als er relatieproblemen zijn moet er bewust een steunfiguur voor de kinderen gevonden worden. Iemand bij wie de kinderen altijd terecht kunnen, met al hun vragen of emoties.

 

• En als ouders dan toch uit elkaar gaan? Dan moet het voor hen veel duidelijker zijn naar wie ze toe kunnen voor hulp. Bijvoorbeeld via een scheidingsloket.

 

• En na de scheiding? Dan moeten ouders zich realiseren dat ze altijd ouders blijven. Ze moeten te alle tijden denken vanuit het perspectief van het kind en hun afspraken naleven.

 

Prinses Laurentien heeft gesproken met verschillende mensen die te maken hebben (gehad) met een vechtscheiding en uit de vurigheid van haar betoog blijkt dat zij de pijn en het verdriet van deze mensen echt gevoeld heeft. Zij adviseert met klem om het ‘systeem-denken’ eens los te durven laten en ruimte te geven aan sentiment. We kunnen niet voorbij gaan aan de emoties die er komen kijken bij een echtscheiding. We willen na een scheiding vaak te snel weer een nieuw leven creëren en het oude achter ons laten. Maar dat kan niet. ‘Waar volwassenen drie grote stappen zetten, zetten kinderen 1000 mini-stapjes,’ vertelt ze.

 

 

 

 

Ik voelde me aanvankelijk eerlijk gezegd een beetje geïmponeerd door al die belangrijke mensen. Politici, ervaringsdeskundigen, hulpverleners, ministers en zelfs een heuse prinses – het was me het feestje wel. Maar ik realiseerde me tegelijkertijd hoe bijzonder het is dat al deze uiteenlopende mensen met elkaar samenwerken in de strijd tegen vechtscheidingen. Dat het allang geen betutteling meer is, maar keiharde noodzaak. Dat we eindelijk inzien dat we helemaal niet zo goed zijn in relaties als we misschien wel denken en dat het helemaal zo’n gek idee nog niet is om ons daar maar gewoon in te laten bijschaven.

Uiteindelijk is het doel van het platform niet om te voorkomen dat er geen scheidingen meer zullen zijn. Dat zou ook een utopie zijn. Maar het is ook een utopie dat kinderen er geen schade van zullen ondervinden. Maar het zou al een enorme stap zijn dat iedereen zich – al voordat er kinderen zijn – zich realiseert dat er een verplichting is voor de kinderen om de schade voor hen zo klein mogelijk te laten zijn.

 

Cocky Drost