Herfstdip in je relatie?
Op avontuur met egel en eekhoorn
Voor de een is de herfst een periode van prachtig kleurenspel en aangenaam avontuur: vallende bladeren, rood-, oranje-, geelgekleurd. Voor de ander is de herfst een periode van neerslachtigheid. Dalende temperaturen, kortere dagen: donker, koud en guur. Je komt moeilijk je bed uit en bent ’s avonds sneller moe. Je wordt meer prikkelbaar. Voor je relatie betekent dat: oppassen geblazen!
“Ik wil hier niet meer wonen”, zei de egel op een ochtend tegen de eekhoorn.
“Waar wil je dan wonen?”, vroeg de eekhoorn.
“Daar”, zei de egel en wees omhoog
“Waar?”, vroeg de eekhoorn verbaasd.
“Daar, op het puntje van die tak.”
“Daar??”, zei de eekhoorn.
“Daar kan je helemaal niet wonen, egel.
Als het koud is, is het daar heel koud.“
Gottman, Amerikaans psycholoog, vroeg zich af: wat maakt duurzame relaties, nu duurzaam? Stellen werden beoordeeld op hun interactie en ingedeeld in 2 groepen: de meesters en de leerlingen.
Leerlingen zijn telkens op zoek naar de fouten van hun partner. Ze laten hun partner links liggen, reageren minimaal, negeren, of uiten hun minachting en behandelen de ander met kritiek. Stellen die elkaar bekritiseren missen maar liefst 50% van de positieve kanten van hun wederhelft! En, zoeken zelfs naar negativiteit die er niet eens is. Ze scannen continue op wat de partner goed en verkeerd doet.
“… Je kan daar ook niets neerzetten of bewaren.”
“En toch wil ik daar wonen”, zei de egel.
“Het is daar heel wankel”, zei de eekhoorn.
“Ik wil ook wel eens wankel wonen”, zei de egel, “en gevaar lopen.
Ik loop nooit gevaar, eekhoorn, nooit.”
De eekhoorn zweeg.
De meesters hebben een andere mindset. Ze zijn oplettend in wat ze kunnen waarderen en zijn daar dankbaar voor. Ze bouwen doelgericht aan een cultuur van respect en waardering. De meesters creëren een klimaat van vertrouwen en intimiteit waardoor ze zich emotioneel en fysiek thuis voelen bij elkaar.
“Wil jij mij helpen verhuizen?”, vroeg de egel …
De eekhoorn droeg hem naar het puntje van de grote tak van de beuk
en liet hem daar achter.
Het was een donkere dag in het midden van de herfst.
De eekhoorn ging onder de beuk op de grond zitten.
Als hij valt vang ik hem op, dacht hij. …
De tak zwiepte heen en weer in de wind.
“Zit je goed?”, riep de eekhoorn.
“Ja”, riep de egel terug.
Gottman wilde weten hoe de meesters een cultuur van liefde en intimiteit met elkaar wisten op te bouwen. Hij nodigde 130 stellen uit om een dag door te brengen in een bed & breakfast en observeerde wat koppels normaal dagelijks doen. En, hij deed een bijzondere ontdekking!
Wanneer de partners elkaar positief beantwoorden in hun emotionele behoeften, bleek na 6 jaar dat deze stellen nog steeds bij elkaar waren.
Om verbinding met elkaar te maken, doen partners elkaar (relatie)verzoeken. ‘Kijk wat een mooie zonsondergang’. De man hoopt op interesse en de vrouw heeft nu een keuze. Reageert ze met positieve steun en interesse of doet ze alsof ze niets hoort, uit ze minachting of kritiek. Een andere krachtige vorm van vriendelijkheid was gedeelde vreugde. Leerlingen reageerden niet op elkaar bij goed nieuws. Ze deelden niet in elkaars vreugde. Meesters wel, zij delen goed nieuws en verbinden zich zo aan elkaar. Vriendelijkheid brengt stellen samen en zorgt voor tevredenheid en stabiliteit in de relatie. Vriendelijkheid geeft elke partner het gevoel van geborgenheid, begrepen worden, waardering – geliefd zijn.
Reden te meer om ons de komende herfst én winter te gaan oefenen in relatie meesterschap!
“Waarom wil je daar toch wonen?”, vroeg de eekhoorn.
“Zal ik het je eerlijk zeggen?”, vroeg de egel.
“Ja.”
“Het was een opwelling.”
De eekhoorn zuchtte en dacht na over opwellingen …
en vroeg zich af hoe hij aan opwellingen zou kunnen komen …
Het ging harder waaien …
Vervaarlijk zwiepend vloog de egel van de ene kant naar de andere kant.
“Hola”, riep hij af en toe zachtjes.
“Ben je niet bang?”, vroeg de eekhoorn.
“Nee”, zei de egel. “Of een beetje.”
Onweerswolken verschenen aan de horizon …
“Nu heb ik hier genoeg gewoond.”
De eekhoorn zei niets, klom naar boven en hielp de egel van de tak af naar de grond…
“Ik heb wel gevaar gelopen, eekhoorn, vind je niet?”, vroeg de egel.
“Ja”, zei de eekhoorn.
“Groot gevaar?”
“Tamelijk groot gevaar.”
“Ik heb dus tamelijk groot gevaar gelopen…”, mompelde de egel,
“zo zo…” en tevreden krabde hij zich tussen twee stekels achter zijn oor.
(Een verhaal van Toon Tellegen)
