THEE EN KAARSJES

Weer kiezen voor elkaar

Met zijn twee

Edith: “Toen ik Rob leerde kennen zaten we uren op de bank samen te praten. Ik kon mezelf zijn bij Rob en ik wist wat ik aan hem had. Hij straalde rust uit. In zijn armen voelde ik me veilig. Daar waar ik me soms overgeleverd voelde aan allerlei emoties, was hij mijn rustpunt, mijn rots in de branding. Als ik aan Rob vroeg hoe het met hem was, was zijn antwoord meestal ‘goed’. Heerlijk, vond ik dat, zo’n stabiele man.”

Rob: “Die verkeringstijd voelde als echt samen. We deden dan ook echt alles met z’n twee. Edith had altijd iets te vertellen of een plan om samen iets te doen. Ze maakte het altijd gezellig met thee en kaarsjes. Wat me aantrok in Edith waren haar puurheid en haar lef om vol in het leven te staan. Ze kon intens blij zijn en ook intens verdrietig. Het leven met haar was nooit saai. Ze bracht mij bij mijn emoties en weg van alleen het rationele, stabiele en voorspelbare. En ze gaf de diepgang waar ik zo naar zocht.”

 

Afstand

Rob: “Na de eerste periode van alles samen doen, veranderde er langzaam wat. Wat me eerst zo aantrok in Edith begon me nu te storen. Ik wilde ook wel eens gewoon wat voor mezelf doen. Niet weer thee met een kaarsje. Eigenlijk houd ik niet van thee, doe mij maar koffie en een krant. En die leuke plannen waren altijd háár plannen.

Als Edith haar hart wilde luchten dacht ik altijd dat ik het moest oplossen. Waar haar intense gevoelsleven me eerst zo aansprak, ging dit me nu irriteren. Ik wilde rust. Ik maakte mijn eigen afspraken en werkte over als dat nodig was. Ik vroeg steeds minder hoe het met Edith was, maar ik miste de verbinding.”

Edith: “Robs onverstoorbaarheid en rustige houding die me zo had aangetrokken, ging me gaandeweg ergeren. Ik dacht dan: “Man, doe iets, zeg iets, voel iets.” Ik werd er gek van dat het altijd maar ‘goed’ ging met hem. Ik wilde weten wat er werkelijk in hem omging.

Ik merkte dat Rob zich vaak geen raad wist met mijn emoties. Dat maakte me onzeker en ik durfde steeds minder mezelf te zijn. Ik vertelde hem minder over wat me bezighield. Ik ging me meer richten op de kinderen, mijn werk en het huishouden. We leefden samen onder één dak, maar van echt samenleven was eigenlijk geen sprake meer.”

 

Samen

Rob en Edith: “Op het Encounterweekend ervaarden we dat er een manier is om, waar we uit elkaar gegroeid waren, weer te kiezen voor elkaar en de weg te gaan van alleen naar samen. Onze verschillen zijn daarmee niet een breekpunt, maar iets moois waarover we ons kunnen verwonderen. We blijven verschillend, maar zien inmiddels ook dat we elkaar daardoor juist prachtig aanvullen. Dankzij Encounter is onze communicatie verdiept waardoor we weer nabijheid ervaren. We zijn blij dat we weer echt samen in het leven staan.”

Meer weten over Encounter? Kijk op encounter.nl.