Jouw, of mijn carrière?

Op 30 november 2018 publiceerde het NRC dit artikel; Er komt een fantastisch baanaanbod: moet je partner zich dan maar aanpassen? Bijzonder Hoogleraar Esther Kluwer praat mee over dit onderwerp.

 

Een opmerking van haar neef, die vanwege de carrière van zijn vrouw in Los Angeles woont, zette Stephanie Hessing aan het denken. Met twee kinderen kun je wel twee banen hebben, zei hij tegen haar, maar niet twee carrières tegelijkertijd.

Dus toen Hessing (39) zes jaar geleden met haar partner, voor zíjn wetenschappelijke carrière, naar de Verenigde Staten vertrok, bedacht ze: we krijgen er kinderen en in het ergste geval heb ik drie carrièrejaren weggegooid. Hoe moeilijk ze het ook vond haar zekerheden los te laten – een carrière als jurist, een mooi appartement in Leiden, haar vrienden – ze ging mee. „Ik wist al vóór onze eerste kus dat hij dit wilde. Ik denk zelfs dat hij destijds voor zijn carrière zou hebben gekozen, en niet voor mij. Dus ik dacht: grote meid, tanden op elkaar. Want ik wilde een toekomst met hem.”

Hessing en haar partner maken onderscheid tussen het verdiepen van je carrière („echt een stap voorwaarts zetten”) en het verbreden ervan. Dus terwijl hij in de VS zijn wetenschappelijke loopbaan verdiepte, deed zij dat laatste. Ze vond een managementbaan op universiteit Yale, waarin ze vooral haar „softskills ontwikkelde en veel Engels sprak”. Hessing: „Je leert altijd wel wat. En een van beiden moet nu eenmaal wat soepeler kunnen zijn met betrekking tot de kinderen.”

Nadat het gezin, eveneens voor zijn carrière, naar Frankrijk was verhuisd, duurde het niet lang voordat de rollen werden omgedraaid. Zij vond een goede baan als zakelijk directeur van Institut Pascal, onderdeel van de Universiteit Paris-Saclay. Hij besloot de wetenschap te verlaten en ging vanuit huis voor een Nederlandse start-up werken. Lees hier verder.